داستان زیبا



در افسانه ای هندی آمده است که مردی هر روز دو کوزه بزرگ آب به دو انتهای چوبی می بست...چوب را روی شانه اش می گذاشت و برای خانه اش آب می برد.

یکی از کوزه ها کهنه تر بود و ترک های کوچکی داشت. هربار که مرد مسیر خانه اش را می پیمود نصف آب کوزه می ریخت

کوزه سالم و نو مغرور بود که وظیفه ای را که به خاطر انجام آن خلق شده به طورکامل انجام می دهد.

 اما کوزه کهنه و ترک خورده شرمنده بود که فقط می تواندنصف وظیفه اش را انجام دهد.

هر چند می دانست آن ترک ها حاصل سال ها کار است. کوزه پیر آنقدر شرمنده بود که یک روز وقتی مرد آماده می شد تا از چاه آب بکشد تصمیم گرفت با او حرف بزند : " از تو معذرت می خواهم. تمام مدتی که از من استفاده کرده ای فقط از نصف حجم من سود برده ای...فقط نصف تشنگی کسانی را که در خانه ات منتظرند فرو نشانده ای. "


مرد خندید و گفت: " وقتی برمی گردیم با دقت به مسیر نگاه کن. " موقع برگشت کوزه متوجه شد که در یک سمت جاده گل های زیبایی روییده اند
.


مرد گفت: " می بینی که طبیعت در سمت تو چقدر زیباتر است؟ من همیشه می دانستم که تو ترک داری
... .


نوشته زیبا توسط:عاشق خدا

داستان تصور امید بخش


در بيمارستاني دو بيمار در يک اتاق بستري بودند يکي از بيماران اجازه داشت

 

که هر روز بعد از ظهر يک ساعت روي تختش که کنار تنها پنجره اتاق بود بنشيند

 

ولي بيمار ديگر مجبور بود هيچ تکاني نخورد و هميشه پشت به هم اتاقيش روي تخت

 

بخوابد آنها ساعتها با هم صحبت مي کردند؛

 

از همسر، خانواده، خانه، سربازي يا تعطيلاتشان با هم حرف مي زدند

 

و هر روز بعد از ظهر بيماري که تختش کنار پنجره بود مي نشست

 

و تمامي چيزهايي که بيرون از پنجره مي ديد را براي هم اتاقيش توصيف مي کرد

 

پنجره رو به يک پارک بود که درياچه زيبايي داشت

 

مرغابيها و قوها در درياچه شنا ميکردند و کودکان با قايقهاي تفريحيشان در آب


سرگرم بودند درختان کهن به منظره بيرون زيبايي خاصي بخشيده بودند


و تصويري زيبا از شهر در افق دور دست ديده ميشد. همان طور که مرد


کنار پنجره اين جزئيات را توصيف مي کردهم اتاقيش چشمانش را مي بست


و اين مناظر را در ذهن خود مجسم ميکرد و روحي تازه ميگرفت

 

روزها و هفته ها سپري شد.تا اينکه روزي مرد کنار پنجره از دنيا رفت


و مستخدمان بيمارستان جسداو را از اتاق بيرون بردند.


مرد ديگر که بسيار ناراحت بود تقاضا کرد که تختش را به کنار پنجره منتقل کنند.


پرستار اين کار را با رضايت انجام داد

 

مرد به آرامي و با درد بسيار خود را به سمت پنجره کشاند تا اولين نگاهش

 

را به دنياي بيرون از پنجره بياندازد. بالاخره مي توانست


آن منظره زيبا را با چشمان خودش ببيند


ولی انچه را که مرد میدید غیر قابل باور بود و برای لحظه ای گفته های ان مرد


از ذهنش گذشت"پار کی زیبا که وسط ان دریا چه ایست..."


مرد در کمال تعجب به دیوار بلند مقابل  زل زده بود

 

مرد متعجب به پرستار گفت که هم اتاقيش هميشه مناظر دل انگيزي را از پشت پنجره

 

براي او توصيف ميکرده است. پرستار پاسخ داد: ولي آن مرد کاملا نابينا بود



نوشته زیبا توسط : عاشق خدا

سلام و درود به شما باز دید کننده  ی محترم :



در صورتی که مایل هستید که یکی از نویسندگان



این وبلاگ باشی  ما را با خبر کنید



جای شما در این میا ن خالیست...

                                                                               اخرین یخ فروش جهنم

گذشته ها گذشته

می دانم که گذشته ات چه قدر تلخ بوده است


گذشته هایت را فراموش کن


به الان بیندیش


و با تجربیات گذشته ات اینده ات را بساز

دفتر خاطرات

خاطره ها را ورق نزن


    خاک نشسته بر رویش چشمانت را خواهد آزرد


       آن زمان دیگر کسی نیست تا غبار از چشمانت بزداید


          و باران آسمان


            چشمانت را با گلبرگ های اقاقی پاک کند


       و با بوسه ای گرم جانت را طراوت دوباره بخشد


   ورق نزن آن دفتر ِ سراسر عشق را


 که تنهایی را به حضورت می آورد


   که نه اشک هایت را پاک میکند


      و نه بوسیدن را می داند

زمین جای خوبی نیست

نیا باران زمین جای قشنگی نیست!

                     من از جنس زمینم

                                خوب میدانم که اینجا جمعه بازار است

    دیدم عشق را در بسته های زرد و کوچک نسیه میدادند

                                                                                                                                                                در اینجا قدرنشناسند چرا بیهوده می آیی؟؟؟

 
                                        زمین جای قشنگی نیست


            من از اهل زمینم خوب میدانم

                              که گل با اینکه در عقد زنبور است

                                            ولی چشم به سنبل دارد


و پــــــــــــــــــــــــروانــــــــــــــــــــــــــــــه را هـــــــــــــــــــــــم دوســــــــــــــــت  دارد....


نوشته توسط الا

در وبلاگ :

englishlover032.blogfa.com

غروب پاییز

کاش چون پاییز بودم


کاش چون پاییز خاموش وملال انگیز بودم.


برگهای آرزوهایم , یکایک زرد می شد,


آفتاب دیدگانم سرد می شد,


آسمان سینه ام پر درد می شد


ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ می زد


اشک هایم همچو باران دامنم را رنگ می زد.


اوه ... چه زیبا بود, اگر پاییز بودم,


وحشی و پر شور ورنگ آمیز بودم,


شاعری در چشم من میخواند ...شعری آسمانی


در کنارم قلب عاشق شعله می زد,


در شرار آتش دردی نهانی.


نغمه ی من ...


همچو آواری نسیم پر شکسته


عطر غم می ریخت بر دلهای خسته.


 

پیش رویم :


چهره تلخ زمستان جوانی


پشت سر :


آشوب تابستان عشقی ناگهانی


سینه ام :


منزلگه اندوه و درد وبد گمانی.

 

کاش چون پاییز بودم


نوشته شده توسط ...

در وبلاگ:payiz-dar-bahar.persianblog.ir

 

می دانم خواهی امد

زير باران مي روم

  و هم نوا با گريه ي آسمان مي گريم 

   تا كسي اشك هايم را نبيند

     به زير باران مي روم

        و فرياد مي زنم تا صداي فريادم هم صدای تندر آسمان شود

          به زير باران مي روم

            تا ناله هاي دلم با ناله هاي نسیم يكي شود

              و كسي شاهد شكستن روح خسته ام نباشد

                به زير باران مي روم

                  با گذر ازکنار همان کوه سرد

                    يادگار سایه سار خلوتمان

                      به انتظارت خواهم ماند

                         تا به زير هر يك از قدمهايت کوه یخی بگذارم

                           مي دانم خواهي آمد

                              و دستان سردم را در دستان گرمت خواهي گرفت

                                 تا با هم به سرزمين قطبها برويم

                                   باران كه مي آيد

                                      گوش به زنگ صداي تو

                                         تكه تكه ترانه هاي كهنه را كنار هم مي چسبانم

                                                         نوشته ی علی شاه محمدی

وبلاگ:alishahmohammadi56.blogfa.com

د مثل دریا

فرق نمیکند

 

          گودالی آب باشی یا دریایی بی کران

     

                      زلال که باشی

        

                                    آسمان در توست.


عشق را تو معنا کن



عشق یعنی مستی و دیوانگی...

عشق یعنی با جهان بیگانگی...


عشق یعنی شب نخفتن تا سحر...

عشق یعنی سجده ها با چشم تر... 


عشق یعنی سر به دار آویختن...

عشق یعنی اشک حسرت ریختن ...


عشق یعنی در جهان رسوا شدن....

عشق یعنی مست و بی پروا شدن...


عشق یعنی سوختن یا ساختن...

عشق یعنی زندگی را باختن...


عشق یعنی انتظار و انتظار...

عشق یعنی هرچه بینی عکس یار...


عشق یعنی دیده بر در دوختن...

عشق یعنی در فراقش سوختن...


عشق یعنی لحظه های التهاب...

عشق یعنی لحظه های ناب ناب...


عشق یعنی سوز نی ، آه شبان


http://darya74.blogfa.com

گناهان

گناهان و کارهای زشت خود را آشکار کردید

          و او شما را پوشانید

 و کاری کردید که موجب مواخذه او بود

      و شما را مهلت داد.

                               (امام علی ع)





زیبایی ها برای تو...


دلم کسی را می خواهد

        

               که نا بینا باشد

      

                       خط بریل بداند



فصل به فصل تنم را بخواند

        

             بازی های ادبی ام را کشف کند


 

  دستش را بگیرم

                

        و

       

  بازو به بازو دنیا را برایش تعریف کنم


   

  چشمش شوم

           

             و


       تمامی زشتی های جهان رابرایش از قلم بیندازم



یکی از بازدید کنندگان محترم به نام سپر

سکوت


سکوت متن ساده ای ست

  

                که همیشه

       

       اشتباه ترجمه میشود...

من انم که در پی خود گمم

من کیستم؟ من کیستم؟  مردی هراسان از خودم

هر لحظه بر می خیزم، از خوابی پریشان، از خودم


در بی نشانی های خود دنبال من بودم ولی

یک پرسه دور افتاده ام  چندین خیابان از خودم


تا چشم می بندم جهان در سایه پنهان می شود

من می توانم بگذرم اینگونه آسان از خودم


آهو تویی، صحرا منم، اما دلم آرام نیست

گاهی گریزان از تو و گاهی گریزان از خودم


آهی فرو می ریزم از پس لرزه های پلکهات

می سازم از هر ناگهان یک نام ویران از خودم


من خواب دیدم آسمان دارد زمینم می زند

یک دودمان برخاستم افتان و خیزان از خودم


عمری من بد کیش را تا حیرت آیینه ای

آوردم و هی ساختم یک نا مسلمان از خودم


دیگر مپرس از من نشان، در بی نشانی ها گمم

دیگر نمی دانم جز این، چندین و چندان از خودم


بارانم و می خواستم در ناله پیدایم کنی

ردی اگر نگذاشتم در این بیابان از خودم


عمری نفس فرسوده ام در زیر بار زندگی

با مرگ می گیرم ولی یکروز تاوان از خودم


باید مرا راهی کنی با آیه های اشک خود

یک روز باید بگذرم از زیر قرآن از خودم


من دور خواهم شد شبی، از بغض سرد ایستگاه

یک نرمه باران از تو و  چندین زمستان از خودم


موجی وزید از هرچه هیچ، آب از سر دریا گذشت

بگذار من هم بگذرم اینگونه آسان از خودم

                                                                                                     

                                                                                                 (محمدحسین بهرامیان)

برو مسافر

برای برداشتن سیب سرخی از دستانم

    فرصتی نداشتی برای باور کردن باورهایم

         جاده ها چنان تو را در خود گرفتار کرده اند

              که لحظه ای توان ایستادن نداری

                  تو فرزند سفر بودی

                        و من نوازنده ی سکوت خویشتن

                             دیگر انتظارت را به انتظار نخواهم نشست

                                  برو مسافر

                                        جاده قدم های تو دلتنگ است


منبع:http://parepervaz.blogfa.com/

-...-




خـاطـره یـعـنی :

 

یـه سـکـوت غـیـر مـنـتـظـره ،

 

مـیـون خـنـده هـای بـلـنـد

دنیای گرگ ها


اینجا در دنیای من


گرگ ها هم افسردگی مفرط


گرفته اند...


دیگر گوسفند نمی درند


به نی چوپان دل می سپارن


و گریه می کنند...

روز دیدار




ببار باران ببار بر این زمین خسته  

................................. حکایت کن برایم از دل های شکسته


بگو برایم از شیشه های زیر سنگ

...................................دم بزن برایم از زندگس که هست تنگ


بگو برایم که ایا چی شده 

..................................ایا خبری از یار وفادارم شده


ببار باران ببار پیاله های خالیمان را ببین

...................................رز خشکیده در گلدان هایمان را ببین


جان و دلی سیر من با امدنت

..................................شاید قناری قزل خاند با امدنت


غنچه های درخت امیدواری

.................................بشکفند و عطر اگین کنند با بی قراری


ببار باران ببار و خبری از یار بیار

..................................که زیر سنگ شیشه شود اومید وار


 نکند از این پنجره ی انتظار

.................................غافل شوم و نبینم امدن یار 


باد صبا مونس و ارام جانم شده

..................................مرحم ودوای قلب زخمی ام شده


ببار باران ببار چیک چیکنان بر میکده 

.................................راهی کوی یارم گر رخصت بده


گر زغوره حلوا سازند

................................ز شکوه می و مستی سازند 


گر راهم دهد مولا بر می خانه اش

................................از فرط مستی خواهم مرد بر می خانه اش


ببار باران ببار تند تر تندتر

................................قطره کن تمام ابر ها را زودتر زودتر

 

که بیرون ایر ز پشت ابر های سیه خورشید

...............................وبنا کند دولتی که عالم به خود ندید


                                                             اخرین یخ فروش جهنم

ادـــ ــــ ــــمـــ ـــــ ــ...


چیدن یک سیب و این همه تقاص ؟؟


بی چاره ادم !!!

بی چاره ادمیت !!!


رویای کودکی


من آن مرغ سیه بالم

که از تیره بختی روی خود نالم،

منم بیگانه با لبخند،

منم بیگانه با فردا،

منم بیگانه با رویا ...

و گاهی این سیه رویی، مرا می راند از خویشم

و سایه های تاریکی،

هجوم می آورند بر من،

گهی از پشت، گه از پیشم.

در این دنیای وانفسا،

که کلاغان سیاهی خود را می زنند فریاد،

دیروز تارم را، چگونه من برم از یاد؟!!

برای پاکی این تن،

چگونه ای همه گناه، چگونه این همه فساد،

چگونه با چه رو،

این همه را بسپرم به دست باد؟!!

دیروز تارم را، چگونه من برم ز یاد؟!!

دلم میخواهد بخوابم من،

 دلم می خواهد بگریم من،

ولیکن من نمیدانم،

چرا خواب از سرم رخت سفر بسته؟

نمی دانم،

چرا چشمانم خواب را به سان مرگی غریبانه می دانند؟

نمی دانم،

چرا اشکهایم مرا با خود بیگانه می خوانند؟

درین همه سکوت، درین شب سیاه

به سوی نیستی افکارم میدهند جولان،

که من زمانه را، ز غم کنم تباه.

آرزو کنم فرو روم به خواب،

غرق رویای کودکی،

فرو روم به شعر ناب.

فارغ ز هر سیه رویی،

به خوابی جادویی،

به خوابی راحت و شیرین،

و درین  رویا ببینم من،

کودکی ها را، تمام پاکی دنیا را،

با همان ذلالت دیرین.


منبع:http://ferygitar.mihanblog.com/

بهشت و جهنم


مردي در عالم رويا فرشته اي ديد که در يک دستش مشعل و در دست ديگرش سطل آبي گرفته بود و در جاده اي روشن و تاريک راه مي رفت. مرد جلو رفت و از فرشته پرسيد: اين مشعل و سطل آب را کجا مي بري؟ فرشته جواب داد: مي خواهم با اين مشعل بهشت را آتش بزنم و با اين سطل آب جهنم را خاموش کنم. آن وقت ببينم چه کسي واقعا خدا را دوست دارد!

شیطان


******* شاید میان این همه باید شیطان را بستاییم که دروغ  نگفت بهشت را به جان فروخت اما تظاهربه دوست داشتن آدم نکرد...*******

آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد


*

آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد

شاید دعای مادرت زهرا بگیرد


آقا بیا تا با ظهور چشمهایت
این چشمهای ما کمی تقوا بگیرد


پایین بیا خورشید پشت ابر غیبت
تا قبل از آنکه کار ما بالا بگیرد

آقا خلاصه یک نفر باید بیاید
تا انتقام دست زهرا را بگیرد


آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد
شاید دعای مادرت زهرا بگیرد


من گریه میریزم به پای جاده ات تا
آیینه کاری کرده باشم مقدمت را


اول ضمیر غائب مفرد کجایی
ای پاسخ آدینه های پر معما


حتمی بی چون و چرا برگرد شاید
راحت شویم از دست اما و اگر ها

آقا نماز جمعه این هفته با تو
پای برهنه آمدن تا کوفه با ما

آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد
شاید دعای مادرت زهرا بگیرد


پایان شبهای بلند انتظاری
آیا برای آمدن میلی نداری ؟

من نذر کردم خاک پایت را ببوسم
آیا سر این بنده منت میگذاری

من دل ندادم تا که روزی پس بگیرم
میخواستم پیشت بماند یادگاری


آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد
شاید دعای مادرت زهرا بگیرد


 

تقاضای مرگ

خداوندا بده مرگم
به سوی خود صدایم کن
بسوزان جسم و جانم را
از این دنیا رهایم کن
در این دنیا برای من
توان زیستن نیست
هراسم من از آن روزی
که گویم هیچ خدایی نیست
اگر خواهی که مجنونت بمانم
ویا اینکه همیشه
خدای خود بدانم
به سوی خود صدایم کن
از این دنیا رهایم کن

 صادق چابک

خیالت

خيالت دلبرا نازنين يارا

چراغان مي كند خانه ما را

شبانگاهان كه بي تابم براي تو

خوشم با گريه كردن در هواي تو

مي بارد نو به نو ديدگانم

مي جوشد نام از زبانم

باده تلخ غمت هر كه نوشد

كنج غم را كي به شادي مي فروشد

باز هم اين چشم ابري با من است

خانه و فانوس اشكم روشن است

عاشقي در من غزل خوان مي شود

كوچه هاي دل چراغان مي شود

شب‌كه سوزنهان‌شعله‌ريزد‌ به‌جان‌اين‌من‌واين‌شور شيدايي

ديده درياي غم سينه صحراي غم كو دگر تاب شكيبايي

قرار جان از كه جويم

غم دل را با كه گويم

دلبرا از داغ تو لاله گل كرد

هركجا نام تو آمد ناله گل كرد

باده تلخ غمت هركه نوشد

كنج غم را كي به شادي مي فروشد